نوشته‌ها

زمان مطالعه: 8 دقیقه

هشدار: پیش از آغاز نوشتار،  به اشخاصی که نوشتارهای من در روزنامه ها یا روی سایت شخصی یا وبلاگهایم را بدون ذکر منبع و بدون پیوند سایتم یا وبلاگهایم به نام خود یا دیگری به هر گونه ای منتشر می کنند متذکر می شوم که چشم به راه عواقب قانونی انتشار غیر مجاز و بدون اجازه نوشتارهایم باشند.

ذکر و باز نشر نوشتارهای من و هر نوشتاری که در روزنامه ها یا روی سایت شخصی و وبلاگهایم منتشر شده منحصراً با قید نام و نام خانوادگی ام و همراه با پیوند سایت و وبلاگهایم مجاز است.

هر شخصی اعم از حقیق و حقوقی، برای انجام کارهای روزانه، برای دستیابی به سود و برای پیشرفت، ناگزیر است که هزینه کند. برای اشخاص مشمول نظام مالیاتی، این هزینه ها علاوه بر اینکه باید دارای منطق اقتصادی باشد بایستی از مقبولیت مالیاتی هم برخوردار باشد بدین معنی که مورد قبول سازمان امور مالیاتی هم باشد. سازمان امور مالیاتی به همان نسبتی که برابر قانون، حق مطالبه و دریافت مالیات از کسب و کارها را پیدا می کند به نوعی، شریک اشخاص در کسب و کارها می شود.

قانون مالیاتهای مستقیم ایران، انواع هزینه هایی را که ماموران مالیاتی می توانند آنها را به هنگام رسیدگی به حسابها و اسناد و در نهایت به هنگام تشخیص مالیات، به عنوان هزینه قابل قبول اشخاص (اعم از اشخاص حقیقی و یا شرکت ها و موسسات و بنگاه های اقتصادی) بپذیرند پیش بینی کرده است. اگر مالیات دهنده، هزینه هائی داشته باشد که با مصادیق و مقادیر مورد قبول سازمان امور مالیاتی، منطبق بناشد مامور مالیاتی، آن هزینه ها را برگشت خواهد داد و نخواهد پذیرفت.

این هزینه ها مشتمل بر 29 سرفصل کلی است و اگر هزینه های شما در قالب یکی از این 29 مورد نباشد، اداره امور مالیاتی، آن هزینه را قابل قبول ، نخواهد دانست و رد هزینه، خواهد نمود و مبلغ این گونه هزینه ها را جزء درآمد شما به شمار خواهد آورد و نسبت به آن مالیات، وضع خواهد کرد.

برای اینکه هزینه های شما بعنوان هزینه قابل قبول مالیاتی، شناخته شود به نکات زیر توجه بفرمائید: ادامه مطلب …

زمان مطالعه: < 1 دقیقه

 

1- در شرکت سهامی، سرمایه شرکاء به صورت سهام مساوی تقسیم می شود (لزوما ارزش هر سهم مساوی است) ولی در شرکت با مسئولیت محدود، سرمایه شرکاء به صورت سهم الشرکه است. (لزوما ارزش سهم الشرکه ها مساوی نیست)

 

2- در شرکت سهامی، نقل و انتقال سهام و در واقع خرید و فروش سهام و سرمایه گذاری روی تجارت سهام بدون نیاز به کسب رضایت سایر شرکاء (که عموما از طریق بورس انجام می شود) ممکن است ولی در شرکت با مسئولیت محدود امکان نقل و انتقال سهم الشرکه بدون کسب رضایت سایر شرکاء وجود ندارد.

 

3- شرکت سهامی لزوما باید با حضور حداقل سه شریک، تاسیس و اداره شود ولی شرکت با مسئولیت محدود می تواند با حضور دو شریک نیز تاسیس و اداره شود.

 

4- در شرکت سهامی، اعضای هیات مدیره باید لزوما از بین شرکای شرکت(سهامداران) انتخاب شوند ولی در شرکت با مسئولیت محدود، اعضای هیات مدیره، لزوما از بین شرکای شرکت، انتخاب نمی شوند.

 

5- پشتوانه قانونی برای  ادامه حیات و استقلال شخصیت شرکت سهامی نسبت به شرکت با مسئولیت محدود بیشتر است.

چه بسا فوت شریک در شرکت با مسئولیت محدود باعث انحلال و پایان حیات شرکت با مسئولیت محدود شود ولی در شرکت سهامی، چنین احتمالی به لحاظ قانونی، بسیار ضعیف است.

 

صادق رئیسی کیا

هشتم شهریورماه 1394

زمان مطالعه: < 1 دقیقه

 

در شرکت های سهامی (اعم از سهامی عام و سهامی خاص) هر یک از موسسین و شرکای شرکت، نقدینگی و آورده ای را به عنوان سرمایه شرکت، پرداخته اند و بدین ترتیب حقی در شرکت، پیدا کرده اند که به آن “سهم” می گویند.

 

بنابراین “سهم” حقی است که شریک در شرکت، دارد.

 

صادق رئیسی کیا

چهارم شهریورماه 1394

زمان مطالعه: < 1 دقیقه

 

بنا به تبصره ﻣﺎﺩﻩ 21 قانون صدور چک،

ﻣﺴﻮﻟﯿﻦ ﺑﺎنک هایی ﮐﻪ حساب بانکی صادرکنندگان چک بلامحل را نمی بندند یا برای آنها با وجود صدور کیفرخواست، پیش از سپری شدن 3 سال از تاریخ صدور کیفرخواست، گشایش حساب بانکی می کنند متخلف هستند و باید برابر ﻣﺎﺩﻩ 9 ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺭﺳﯿﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺗﺨﻠﻔﺎﺕ ﺍﺩﺍﺭﯼ ﺗﻮﺳﻂ ﻫﯿﺎﺕ ﺭﺳﯿﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺗﺨﻠﻔﺎﺕ ﺍﺩﺍﺭﯼ، ﻣﺤﮑﻮﻡ گردند.

 

صادق رئیسی کیا

سی ام مردادماه 1394

زمان مطالعه: < 1 دقیقه

هشدار: پیش از آغاز نوشتار، به اشخاصی که نوشتارهای من در روزنامه ها یا روی سایت شخصی یا وبلاگهایم را بدون ذکر منبع و بدون پیوند سایتم یا وبلاگهایم به نام خود یا دیگری به هر گونه ای منتشر می کنند متذکر می شوم که چشم به راه عواقب قانونی انتشار غیر مجاز و بدون اجازه نوشتارهایم باشند.

ذکر و باز نشر نوشتارهای من و هر نوشتاری که در روزنامه ها یا روی سایت شخصی و وبلاگهایم منتشر شده منحصراً با قید نام و نام خانوادگی ام و همراه با پیوند سایت و وبلاگهایم مجاز است.

در قوانین ایران، برند بطور جامع تعرف نشده است.

برند را می توان مجتمعی ای از ایده ها، ویژگی ها، خلاقیت ها، نوآوری ها و تمایزاتی دانست که با نام ها، نشان ها، علائم، طرح ها و روش ها در آمیخته شده اند تا در وهله نخست، امکان بهتری را برای معرفی کالاها و خدمات تولیدی فراهم کنند و در وهله بعد و البته تواما، نشانگر تمایز آنها از کالاها و خدمات تولیدی رقیب باشند. ادامه مطلب …