لزوم باز تعریف عملی مفاهیم مسئولیت و معرفت در ورزش ایران

هشدار: ذکر و باز نشر نوشتارهای من و هر نوشتاری که در روزنامه ها یا روی سایت شخصی و وبلاگهایم منتشر شده منحصراً با قید نام و نام خانوادگی ام و همراه با پیوند سایت و وبلاگهایم مجاز است.

هشدار: پیش از شروع مطلب به اشخاصی که مطالب منتشره اینجانب در روزنامه ها یا روی سایت شخصی یا وبلاگهایم را بدون ذکر منبع و بدون لینک سایتم یا وبلاگهایم به نام خود یا دیگری به هر طریقی منتشر می کنند متذکر می شوم که در انتظار عواقب قانونی انتشار غیر مجاز و بدون اجازه مطالبم باشند.

ذکر و باز نشر مطالب اینجانب و کلیه مطالبی که در روزنامه ها یا روی سایت شخصی و وبلاگهایم منتشر شده منحصراً با قید نام و نام خانوادگی ام و توام با لینک سایت و وبلاگهایم مجاز است.

در فرهنگ لغت، مسئولیت را به معنی آنچه انسان عهده دار و مسئول آن باشد دانسته اند و مسئول کسی است که چیزی را از او خواسته اند و در مقابل آن خواسته، مورد سوال قرار می گیرد.

معرفت را نیز به معنی علم و دانش و شناسایی دانسته اند.

در عالم نظری، معرفت، بنا به شناخت و دانشی که در آن نهفته است در واقع به کمک انسان مسئول می آید تا مسئولیتش را بهتر و موثرتر به انجام رساند. در اینجا معرفت، ابزاری است برای ایفای بهتر مسئولیت.

معرفت فرد نسبت به ساختار سازمان،اشخاص و تخصص ها و توانایی ها و صلاحیت های آنان، اختیارات، منابع سازمان، فرصتها و تهدیدها و…او را در درک مسئولیتش و انجام بهتر آن یاری خواهد کرد.

در عالم واقع در عرصه مدیریت کشور اما معرفت، مفهوم دیگری پیدا کرده و با مفهوم واقعی اش فاصله گرفته است. معرفت در عمل بین جمعی از مدیران کشور به معنی رفیق بازی و ادای معرفت به رفقاء و اختصاص مشاغل و مزایا به آشنایان و بی توجهی به شایسته سالاری شده است.

معرفت به این معنی، از مفهوم واقعی خود نزول کرده و مسئولیت را نفی و بی مسئولیتی و تبعیض را توجیه می کند.

ما البته در این مقوله ضمن تاکید بر لزوم اصلاح فراگیر در این خصوص مشخصا به لزوم جاری کردن مفاهیم واقعی معرفت و مسئولیت در ورزش کشور تاکید داریم.

زیرا ورزش عرصه جوانمردی و راستی و پرهیز از سستی و کژی است. ورزش مورد توجه و اقبال عمومی است و انبوهی از مردم و نگاهها را متوجه و شیفته خود می کند. الگو پذیری مردم از عوامل و دست اندرکاران ورزش بالاست.

رقابت و همکاری در ورزش مبتنی بر واقعیت است نه تبعیض. ورزش ذاتاً محل تبعیض نیست.

در پایان سخن، به نمونه هایی از تحریف مفهومی معرفت در ورزش اشاره می کنیم بدان امید که در ورزش کشورمان، معرفت در خدمت مسئولیت قرار گیرد.

1.فلان بازیکن قدیمی،چون رفیق ماست و از ما انتظار معرفت دارد بعنوان مربی یا آنالیزور یا سرپرست یا …به تیم یا باشگاه می آوریم. بی معرفتی است اگر ایشان را نیاوریم!

2.فلان بازیکن فعلی را هم چون به ما علاقه دارد و دوست ماست و در مصاحبه هایش معرفت بجا آورده و از ما تعریف و برای کار با ما ابراز علاقه نموده به تیم دعوتش می کنیم. بی معرفتی است اگر صدایش نزنیم!

3.فلان بازیکن یا مربی یا کادر فنی یا کارمند، هر چند کیفیت مورد نظر ما را ندارد ولی چون مورد سفارش فلان رفیق ماست در تیم یا باشگاه جذبش میکنیم یا از لیست خارجش نمی کنیم. بی معرفتی اگر حرف رفیقمان را روی زمین بگذاریم!

4.شرایط مالی و روحی فلانی خوب نیست. حالا که خدا لطف کرده و یک سفره ای در این باشگاه گسترده شده صدایش میزنیم و کاری به او می سپاریم تا هم سرگرم می شود و هم حقوقی بگیرد و مشکلاتش را برطرف کند. بی معرفتی است اگر او را به این باشگاه نیاوریم!

این یادداشت ابتدا در صفحه 15 روزنامه آرمان روز دوشنبه 19 آبان ماه 1393 به چاپ رسید و سپس روی سایت شخصی صادق رئیسی کیا منتشر شد.

صادق رئیسی کیا

19 آبان ماه 1393